بیانیه شماره 3 کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

بیانیه شماره 3 کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

لازمه اتحاد و ائتلاف در جریان های سیاسی دوری از انحصارطلبی و ماجراجویی است. این امر تنها در سایه اخلاق سیاسی امکانپذیر می باشد.  

کمیته هماهنگی با توجه به مذاکرات فشرده چند روز اخیر با بانیان اصلی مراسم آجی چای تبریز، موضع نهایی خود را این گونه اعلام می کند. با توجه به اقدام قابل تحسین و سازنده بانیان اصلی مراسم آجی چای تبریز، در صدور بیانیه نهایی خود و اعلام حمایت از کمیته هماهنگی و تبری از اتهام افکنی برخی جریان های فرصت طلب و سوء استفاده کننده، ضمن اصل قرار دادن منافع ملی آزربایجان و مصلحت خواهی از فعالین سرشناس حرکت ملی در جهت حفظ یکپارچگی و به خاطر نامگذاری سال جاری به عنوان سال بیرلیک -وحدت ملی- این کمیته تصمیم خود را مبنی بر توقف فعالیت هایش با عنوان "کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه  اورمیه" اعلام کند.

فلذا با توجه به شرایط حساس و درک نگرانی های فعالین سرشناس و دلسوز حرکت، با اعلام حمایت از بانیان اصلی مراسم آجی چای تبریز که از فعالین صادق حرکت می باشند، ماجراجویی برخی دوستان عزیز را که به دور از اخلاق سیاسی به اقدامات تفرقه آمیز دست یازیده اند را درجهت اتحاد و منافع ملی نمی دانیم و محکوم می کنیم. لازم به ذکر است وبلاگ این کمیته فعالیت خود را از این پس نه با عنوان وبلاگ "کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه" که با عنوان "سوسوز گلین" در مورد دریاچه اورمیه ادامه خواهد داد. در انتها یادآور می شویم؛ این کمیته برخود لازم می بیند تا طی یک بیانیه تکمیلی در موقع مقتضی – یعنی پس از برگزاری مراسم سیزده فروردین- جواب یاوه گویی ها و اتهام زنی های واهی برخی از جریان های فرصت طلب و سوء استفاده کننده را بدهد.

 با تشکر

8/1/1390

بیانیه نهائی مبارزین حرکت ملی آذربایجان - شاخه تبریز

بسمه تعالی

بیانیه نهائی مبارزین حرکت ملی آذربایجان - شاخه تبریز

(ویژه مراسم حمایت از دریاچه ارومیه)

در شرایط حساس کنونی، با توجه به شایعات و مندرجات برخی سایتها مبنی بر وجود اختلاف و دودستگی دربین مبارزان حرکت ملی و نیز تخریباتی که نسبت به برخی از فعالین حرکت ملی اعمال شده است، ضمن ردّ این شایعات و اتهامات، ما فعالین حرکت ملی آذربایجان – شاخه تبریز موضع خود را چنین اعلام می داریم:

تصمیم مبارزین هر شهر در راستای اجرای وظیفه ملی خود در دفاع و حمایت از دریاچه ارومیه، در هر جا و منطقه که صلاح باشد برای ما اهمیت و جایگاه بخصوصی داشته و حمایت خود را از هر طیف و گروه که برای رساندن صدای مظلومانه دریاچه، به عموم مردم و دنیا باشد اعلام می داریم.

حمایت از دریاچه  ارومیه و تلاش برای رفع مشکلات مربوط به آن تا زمان رسیدن به این اهداف وظیفه هر آذربایجانی می باشد که در حرکتی نمادین نیز هرساله در روز 13 فروردین انجام خواهد یافت، برگزاری مراسم در کنار دریاچه ارومیه هدف اصلی حرکت ملی می باشد که این مراسم نیز توسط گروهی از فعالین حرکت در کنار افرادی که توانایی حضور در کنار دریاچه را دارند برگزار خواهد گردید، لذا باتوجه به شرایط استراتژیک و نیزبرای ایجاد شرایط برای برگزاری هرچه بهتر این مراسم و حضور گسترده مردم در سرتاسر آذربایجان، این مراسم در هر شهر و منطقه آذربایجان به صورت خودجوش در مکانهای اعلام شده برگزار خواهد شد.

حرکت ملی آذربایجان – شاخه تبریز

اورمو ؛ ..." گلجک بیزیمدیر"... اورمو گوئنیلی

اورمو ؛ ..." گلجک بیزیمدیر"...

کارشناسان متفق القول می گویند شمع وجود دریاچه اورمیه در حال خاموشی است. این خبر "مرگ" قریب الوقوع دریاچه اورمیه است؛ مرگی که آبستن آینده ای شوم و تاریک برای آزربایجان خواهد بود؛ مرگی که نباید آن را باور کنیم تا جلوی آن را بگیریم تا جلوی خیلی چیزها را بگیریم؛ تا جلوی ترجمان "مرگ" دریاچه اورمیه را در دنیای واقعیت بگیریم. چرا که ترجمان این مرگ در دنیای واقعیت یعنی...

خداحافظ چرخه حیات در بهشت زمینی آزربایجان. یعنی حکفرمایی ظلمت و تاریکی در سرزمین نور و روشنایی. یعنی تسلیم و شکست در برابر پایانی غیرمنتظره برای مردمان سرزمینی که عادت به شکست و تسلیم ندارند؛ حتی در برابر پایان هایی از این بهتر. یعنی پایان تاریخ و تمدن هفت هزار ساله انسانی. یعنی بر بادرفتن رویاهایی که برای ایجاد دنیایی بهتر برای انسان آزربایجانی داشتیم. یعنی پایانی در همین نقطه آغاز. یعنی نیستی و نابودی، یعنی شوره زار و کویر و بی آبی. یعنی خاموشی چراغ حیات سرزمین آزادی. یعنی عکس یادگاری با دریاچه در حال مرگ. یعنی دیگر هیچ. یعنی دیگر "گلجک بیزیم ده ییر". یعنی خداحافظ آذربایجان...

و این بخشی از مصیبت هایی بی پایانی است که با "مرگ" اورمو  می توان برای آزربایجان متصور شد. اما این ما هستیم که نباید اجازه بدهیم کم خونی شریان های حیاتی آزربایجان به جایی برسد که منجر به مرگ آزربایجان شود؛ که این تن رنجور و خسته اما مقاوم و سربلند به این سادگی تسلیم شود. چرا که ما تنها چندصباحی است که مبارزه بی امانمان را برای ساختن دنیایی جدید و بهتر آغاز کرده ایم؛ چرا که به همین تازگی تصمیم گرفته ایم تا اختیار سرنوشت خویش را بدستان خود بگیریم.چرا که ما تا چندی پیش در خواب غفلت بودیم و اکنون بیدار شده ایم و کلی پروژه ناتمام داریم که هنوز به سرانجام نرسانده ایم؛ چرا که عمری از خود بیگانه بوده ایم اکنون به خود آمده ایم؛ چرا که عمری ملتی نبودیم اکنون می خواهیم ملتی باشیم؛ چرا که نباید بگذاریم این شروع امیدوارکننده پایانی به این تلخی داشته باشد.

و اگر ما قصد بازگشت به هویت واقعی خویش را داریم. این هویت واقعی انسان آزربایجانی در تاریخ، درس های گرانبهایی در مورد رفتار با طبیعت برای ما به یادگار گذاشته است. ما از نسل کسانی هستیم که به مدت هفت هزار سال طبیعت سرکش و وحشی این سرزمین را رام زندگی کرده اند و در آن سکنی گزیده اند؛ کسانی که از این طبیعت بکر و دست نخورده، بهشت زمینی آزربایجان را آفریده اند. پیشینیان ما به گواهی تاریخ نه به زبان قهر و خشونت که به زبان مهر و محبت طبیعت را رام زندگی کرده اند. زندگی تورکان در همه اقلیم های جغرافیایی آمیخته با طبیت گرایی بوده است و این طبیعت گرایی به شکل کاملا برجسته در دین اساطیری تورکان یعنی "شامانیزم" تجلی پیدا کرده است. هماهنگی و همگرایی انسان و طبیعت در  نقطه کانونی این تفکر دینی-اساطیری قرار می گیرد. در جهان بینی "شامانیزم"، طبیعت بی روح و بدون جان تلقی نمی شود بلکه موجودی ذی روح و جاندار تلقی می شود.

در این دیدگاه انسان جزئی از کل یکپارچه طبیعت است و پیشرفت و تکامل جهان در معنای کلی آن در گروی همکاری و همگرایی انسان و طبیعت است. در تفکر اساطیری تورکان، انسان صاحب اختیار و مالک طبیعت نیست که هرگونه بخواهد از آن بهره برداری کند بلکه هم انسان و هم طبیعت به صورت متقابل به هم نیاز دارند. "شامان" شخصیت اساطیری تورکان؛ دارای قدرتی جادویی است. او به کمک نوای سحرانگیز موسیقی با جهان طبیعت ارتباط برقرار می کند؛ هارمونی طبیعت و انسان را تنظیم می کند؛ واسطه دنیای وجودی انسان و قلمرو اساطیری خدایگان طبیعت است و در مواقع بحرانی آنان را به یاری انسان فرا می خواند. با این آموزه های اساطیری واضح و آشکار در مورد آمیختگی روح و تن انسان آزربایجانی با طبیعت دیگر شکی نمی ماند که اگر عامل انسانی دلیل اصلی خشک شدن دریاچه "اورمیه" تلقی می شود به خاطر غفلت انسان آزربایجانی از هویت واقعی خویش بوده است.

اما حالا که تصمیم بازگشت به خویشتن خویش را داریم؛ چگونه باور کنیم که مادر طبیعت مانع تحقق رویاهایمان می شود؛ همان مادر طبیعت که به مدت هفت هزار سال شیرینی گفتمان طبیعت گرای ما را حس کرده است و اکنون که سخن از بازگشت مدرن ما به همان گفتمان است؛ جلوی ما را بگیرد. شما را نمی دانم اما من که می گویم طبیعت در این مبارزه همراه ما خواهد بود اگر ما همراه طبیعت باشیم. من که می گویم با همگرایی انسان و طبیعت در آزربایجان، روزهای خوش در راه است؛ من که می گویم باز هم "گلجک بیزیمدیر"؛ من که می گویم سلام آزربایجان... 

اورمو گوئنیلی

برای نجات اورمیه هم صدا شویم-خزر تورک قیزی

در نبودن و بودن شک می کنیم....می خواهیم اثبات کنیم وجودمان و یکی بودنمان را و صدایمان را به بلندای سهند و سبلان نیز برسانیم....حقوق چپاول شده یمان را کمرنگ تر می بینیم؟ یا صدای فریادمان به اوج نمی رسد؟ حداقل می توانیم هستی هایمان و هدیه ای را که طبیعت به ما عطا کرده است را، حفاظت کنیم تا هم کاری را به پیش برده باشیم و هم چیزی مستقل عاید ملت تورک را مصون نگه داریم...

در این میان نکته ی پر رنگ را در نابودی دریاچه ی اورمیه می بینیم...دریاچه ای که روزی شور ترین، پر آب ترین و یکی از زیباترین مناطق تفریحی آذربایجان به شمار می رفت ولی امروزه متاسفانه با ناهشیاری مسئولین و بلکه به دلیل منافع مالی و اقتصادی نفس های آخر خود را می کشد....زیستگاه خود را از دست داده است و نمک هایش در آرزوی آبی نیلگونش چشم به باران بسته اند ولی آیا باران می تواند درد آن را بهبود بخشد؟ در حالی که سد های ساخته شده برای پرورش ماهی و جلوگیری از ورود آب رودهای حومه نگین بی آّبی و تنها سبب خشک شدن این دریاچه است....ابرها را بارور نمی کنیم، سدها را تخریب نمی کنیم، از آراز و خزر کانالی نمی کشیم....و تنها به خشک شدن و کویر شدن این دریاچه منتظر می مانیم...چه ساده و چه پر کینه!!...

این است اندیشه های مسئولینی که تنها برای خاموشی ترس خود از اقتدار و شجاعت مردم تورکی که آگاهی دارند در پس پرده چه می گذرد و تنها با برگزاری تعدادی معدود جلسه و بررسی های بچه گانه اشان می خواهند دهن این مردم را ببندند و این دریاچه را با دستان خود به نابودی سوق دهند. اگر زاینده رود اصفهان نفس های آخرش را می داد آیا تدبیر سکوت کردن و سر پوش گذاشتن بود؟ شبانه از خزر کانال زیر زمینی می ساختند بدون آنکه روح کسی خبر دار شود و آنجا را پربارتر از قبل می کردند.

اورمیه نام قدرتمند تورک ها را در تاریخ ثبت کرده است و این نظام فاشیست تنها دشمن قدرتمند خود را همین ملت تورک می داند در نتیجه دریاچه ی اورمیه چه بهایی دارد در نگاه ظالمانه ی آنها...از این فضا خارج شویم و نگاه را به فرداها بیندازیم فرداهایی که بوی مرگ را به این دریاچه هدیه می کند...فرداهایی که دریاچه آّبی نیلگون و شفافش را تنها به خاکی شور و کویر مانند خواهد داد...آن فرداها مشتهای محکمی را بر روح و اندیشه ی مردم تورک خواهد زد که بیدار شوید فردا خود شما را نیز خواهد خشکانید چنانچه دیروزها زبانتان را خشک کرده اند و امروزها دریاچه اتان را....

انتظار در این راستا با مردم است که خود با اقتدار تاریخی اشان که بر همه ثابت شده است جان دوباره به این دریاچه ی خشک شده بدهند و جوابی برای نسلهایشان داشته باشند که این ما بوده ایم که با سماجتهای خود دریاچه ی اورمیه را نجات داده ایم....با خشک شدن این دریاچه نه تنها کویری بی مصرف تولید می شود بلکه به شدت اقتصاد مردم این مناطق را تحت تاثیر می گذارد، بیماریهای تنفسی و ریه ای هدیه می دهد و از همه مهم تر بیکاری و گرایش به امور بی ربط و تعریف نشده بیشتر می شود و حتی منطقه ی توریستی اورمیه تنها به شهر سکوت و مرده بدل می شود پس بیایید دست در دست هم دهیم برای نجات مرگ دریاچه ای که اگر زبانی داشت چه ها نمی گفت

....قدرت در یکی بودنمان است ...قدرت در ایمانمان است....

باری دیگر با خون سرخ خود آبی دریاچه ی اورمیه را هدیه کنیم....که وظیفه ی فرد فرد ما ملت تورک است...مسئولین که به خوابی زمستانی رفته اند و تا بیداری آنها دریاچه ی ما هفت کفن خواهد پوسانید بیایید خود زنگ بیداری این مسئولین باشیم و این امر تنها با یکی شدن و هم صداشدنمان اتفاق خواهد افتاد....باشد روزی که دریاچه ی اورمیه ی ما تنفس عادی خود را از سر گیرد و آبی باشد پایدار برای نسلهای بعدی... 

xəzər TÜRKqızı

به یاد حسین نصیری؛ فعال ملی زندانی حامی دریاچه اورمیه

با حضور در گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه، حسین نصیری را تنها نگذاریم.  

 ...................................................... 

....................................................... 

....................................................... 

بیانیه شماره دو کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

بیانیه شماره 2 کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

حرکت ملی آزربایجان در طول سالیان گذشته در عمل ثابت کرده است که تنها حامی واقعی ملت آزربایجان است. به همین خاطر با مطرح شدن مسئله دریاچه اورمیه و وضعیت بحرانی آن، این بار نیز فعالین ملی آزربایجان پیشقدم شدند تا صدای اعتراض مردم را به گوش دولتمردان ایران برسانند. با توجه به وضعیت بحرانی این دریاچه، سال 89 مسئله دریاچه اورمیه تبدیل به یکی از اصلی ترین اولویت های حرکت ملی شد. بر همین اساس سال گذشته، اقدامات گسترده ای از طرف فعالین ملی در راستای طرح این موضوع و پیگیری حقوق ملت آزربایجان انجام گرفت. اقدامات گستره تبلیغاتی و عملیاتی فعالین ملی نظیر نامه های نگاری با مسئولین دولتی، راه اندازی کمپین حمایتی از دریاچه اورمیه ، برگزاری چندین همایش های علمی و نمایشگاه های متعدد عکس و پوستر، پخش بیانیه و تراکت، طرح شعارهای حمایتی در بازی های تراختورسازی و راه اندازی چندین سایت و وبلاگ در جهت پوشش آخرین اخبار دریاچه اورمیه از جمله این اقدامات بود. اما بدون شک، مهم ترین نقطه عطف این اقدامات، تجمع اعتراض آمیز روز13 فروردین در کنار دریاچه اورمیه بود.

دریاچه اورمیه....

Azərbaycan gəlini

Dünyanın ən duzlu gölü olan               

Dünyanın doğal qaynağı və Unescoda adı keçirilən duzlu gölü              

Artimianın ən böyük doğal yaşayış yeri              

Dünyanın yirminci gölü tanınan               

yox olmaq halındadır              

Qoymayaq Azərbaycanın ışıqlı həyatı sönsün            

 

دریاچه اورمیه؛

          عروس آزربایجان

          شورترین دریاچه جهان

          یکی از ذخایر طبیعی جهان، ثبت شده در یونسکو

          بزرگ ترین زیستگاه طبیعی آرتمیا

          بیستمین دریاچه جهان

                       در حال نابودی است

                      نگذاریم چراغ حیات آذربایجان خاموش شود 

Bride of Azerbaijan

Saltiest lake in the world which is a UNESCO biosphere 

Largest natural habitates of Artemia 

The world twenties lake is disappearing 

Don’t let the light of Azerbaijan lifetime turns off  

بیانیه شماره یک کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

بیانیه شماره یک کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه

سال 1390 خورشیدی در حالی آغاز می شود که آزربایجان در معرض یک بحران زیست محیطی تمام عیار قرار گرفته است. بحرانی که سایه سنگینی بر افکار عمومی ملت آزربایجان افکنده است و در شرف تبدیل به یک فاجعه است...

دریاچه اورمیه در حال مرگ است.

بنابه اظهار نظر کارشناسان محیط زیست در طول چند سال اخیر 60% از این دریاچه خشک شده است و با ادامه روند فعلی احتمال آن می رود که در طی 2-3 سال آینده این دریاچه کاملا خشک شود. با وقوع این فاجعه، طوفان نمک سرزمین آزربایجان را فراخواهد گرفت و به تهدید اصلی حیات انسانی در این منطقه بدل خواهد شد...

فاجعه در کمین آزربایجان نشسته است.

اما دولت جمهوری اسلامی ایران با سوءمدیریت خویش- احداث بی حساب و کتاب سد در مسیر رودهای منتهی به دریاچه و ساخت پل میانگذر دریاچه اورمیه به صورت غیراستاندارد- اصلی ترین متهم در پرونده نابودی دریاچه اورمیه است...

دولت تنها، مرگ تدریجی عروس آزربایجان را به نظاره نشسته است.

در این میان ملت آزربایجان، با توجه به عدم توجه دولتمردان به بحران دریاچه اورمیه، باز هم خود پیشقدم شدند. با ابتکار هواداران میلیونی تراختور و همراهی فعالین ملی-مدنی آزربایجان در روز 13 فروردین سال 89 تجمع اعتراض آمیزی در کنار دریاچه اورمیه برگزار شد. اما حاکمیت این بار نیز در برابر خواست ملت آزربایجان قرار گرفت. دولت با ایجاد راه بندان، مانع از حضور گسترده مردم شهرهای مختلف آزربایجان شد و تجمع اعتراض آمیز مردمی را  سرکوب کرد. در این تجمع بیش از 135 نفر از فعالین آزربایجانی دستگیر شدند که هم اکنون حسین نصیری یکی از دستگیرشدگان این تجمع، دوران محکومیت یک ساله خود را در زندان تبریز سپری می کند...

سهم ما؛ باز هم سرکوب.

با توجه به حساسیت مسئله در نزد افکار عمومی آزربایجان و ابعاد گسترده این بحران زیست محیطی و با علم به این که علیرغم تمام اعتراضات مردمی و هشدارهای کارشناسان امر، هیچ اقدام موثری از جانب دولت برای حل این معضل انجام نگرفته است؛ فعالین مدنی آذربایجان قصد دارند تا با حضور دوباره خود در کنار دریاچه اورمیه در روز سیزده فروردین، حمایت خود را از عروس آزربایجان اعلام کنند...

این بار سرنوشت را با دستان خویش رقم بزنیم.

کمیته هماهنگی گردهمایی حمایت از دریاچه اورمیه از عموم ملت آزربایجان دعوت به عمل می آورد تا با حضور خویش در محل پل میانگذر دریاچه اورمیه در روز 13 فروردین در ساعت 12، صدای رو به خاموشی تشنه ترین دریاچه جهان را به گوش جهانیان برسانند. همچنین این کمیته خواستار حمایت و همراهی فعالین ملی در تمام شهرهای آزربایجان در راستای برگزاری هرچه گسترده تر این گردهمایی مردمی، می باشد.

سیزده فروردین، برگ زرین دیگری از تاریخ آزربایجان به نام دریاچه اورمیه